Deze column van Laurens Hoevenaren stond in het Brummens Weekblad van 15 juli 2016. Een mooi stukje dat ik graag met jullie deel:
Hoort u erbij?
Horen ze erbij of horen ze er niet bij?’ Een vraag die men in de dorpen en buurtschappen van de gemeente Brummen regelmatig stelt. Bij bruiloften, jubilea en grote feesten nodig je immers alleen de mensen uit die bij jouw ‘buurt’ horen. Meestal zo’n zes tot acht huizen, stammend uit de tijd dat naoberschap betekende dat je samen hooide, elkaar hielp met het kalven van koeien en…. je had altijd genoeg dragers voor je kist.
Wijkt iemand van die traditie af door meer buren uit te nodigen, dan geeft dat soms felle reacties. Zo is er altijd wel een oude buurvrouw die zich op de feestavond mokkend achter haar glaasje jonge jenever verschanst. Ze zit midden tussen de mensen die er wél bij horen. Na haar derde glas laat ze geen gelegenheid voorbij gaan om met luide stem te verkondigen dat de buurt twee huizen verder ophoudt. Zeker weten! Als haar grootvader nog had geleefd, zou dit niet gebeurd zijn!
Wat is dat toch, onze behoefte bij een groep te willen horen? En tegelijkertijd ons af te zetten tegen een andere groep? Je ziet het nu ook met de Brexit die zowel in Groot-Brittannië als in Europa felle reacties oproept. Kiezen we voor het isolement in de eigen groep, met een vals gevoel van veiligheid? Of stellen we ons open voor het andere, de ander?
Speelt er tussen Brummen en Eerbeek iets soortgelijks? Onlangs hoorde ik iemand zeggen dat in Eerbeek het geld wordt verdiend en dat het in Brummen wordt uitgegeven. Als je het mij vraagt een onderschatting van de economische, agrarische en toeristische activiteiten op het grote grondgebied van onze gemeente. En bovendien: is het werkelijk belangrijk? De waarde van onze gemeente is nu juist de diversiteit waarin je elkaar versterkt. De les die vooralsnog uit de Brexit getrokken kan worden, is dat je samen toch echt verder komt.
Dat ervoer de buurvrouw ook. Aan het eind van de avond liep ze naar huis, stijf gearmd met de buurman die er niet bij hoorde. ‘Ik zie zo slecht in het donker,’ zei ze bij het afscheid.
Laurens Hoevenaren,
dorpsdichter van de gemeente Brummen
www.laurenshoevenaren.nl