Op 12 oktober genoten 55 ouderen van de interactieve voorstelling ‘Cadans in verhalen’, begeleid door de Gelderse troubadour Gery Groot Zwaaftink en de Brummense percussioniste TessaValstar. De voorstelling vond plaats in de zaal van Concordia in Brummen,tijdens de jaarlijkse Dag van de Ouderen.
Cadans betekent ritme. Het verhaal wordt verteld doorGery, het ritme wordt gemaakt door de ouderen zelf, onder begeleiding vanTessa. Deze activiteit is mede mogelijk gemaakt dankzij de Culturele Stichting en de Lions Brummen.
Gery Groot Zwaaftink opent de middag en legt de bedoeling uit: “Ze hebben onsgevraagd een voorstelling te maken waarin ouderen kunnen participeren. Dat iship. We zijn daar eens wat over gaan denken en praten en op een gegeven momentzeiden we: ‘Weet je wat we gaan doen? We gaan een hoorspel maken!’ Wat is het plan? Ik ga zo een verhaal vertellen van Herman van Velzen, die streekverhalenin dialect schrijft. Tessa maakt er allerlei ritmes bij – daar is zij goed in –en af en toe vragen we om jullie hulp. Eerst vertel ik het verhaal, zodat jullie een beetje weten hoe het loopt. Daarna vertel ik hetzelfde verhaal nog een keer, maar dan met geluid erbij.’
Toen ik iemand vertelde wat ik hier vandaag in Brummen ging doen, zei hij: ‘Daor be’j mooi klaor met; die luu in Brumm’n krie’j metgeen stok in beweging!’
Het verhaal
Dinie was den oldst’n van een trupken van neg’n. Ze had nog geen verkeering; jongens zag’n heur niet staon. Ze was nog geen dartig, maar ze had al wel een paar grieze heur’n.
Op een dag ging ze een eindje kuier’n, over het kampje van d’r vaoder. Nao een tiedje kwam ze bie de bèke en daor zag ze de buurman. ‘Dag Dinie’. ‘Dag buurman.’ ‘Hoe is’t Dinie?’ ‘Goed, en met oe..?’ Ze raakt’n wat an de praot en op ’n gegev’n moment zegt buurman: ‘Dinie… ie bint allèn en ik heb tuus een huusholdster… as wie beid’n noe ’s saom’n wat begint…’ Dinie was beleedigd tot op het bot. Buurman was vieftig. Wat denkt é wè… Zo’n olde kere’l?!’ De damp kwam d’r uut de oor’n!
Zo kan’t niet deurgaon, dacht Dinie toen ze tuuskwam; d’r mos wat gebeur’n. Ze had een advertentie geleez’n in het plaatselijke Sufferdje over een goedje waormee ie de heure kunt varv’n. Het is te koop bie de apotheker.
Daor ging ze hen, op de fietse. Ze koch een tuutje met dat zwarte gerei… en ze zeid’n nog: ‘Dinie, denk d’r wel umme… goed uutspuul’n hè?’… Maor Dinie ston alweer buut’n. En tuus op de dèle in ’n grote teil, smeerd’n ze het goedje in d’r heure. En wat zag ze d’r mooi uut.
Met prachtige gitzwarte heure ging ze naor ’t feest. Namdaor eerst maor ’s een kopje koffie… Wie kwam naost heur zitt’n? Willem van de bakker:de Don Juan van ’t durp! Die kon aan een hand wè vief vrouw’n krieg’n. Ku’j naogaon wat d’r gebeurd’n as hee zien beidehand’n gebruukt’n!
‘Dinie, gao’j mee naor buut’n hen, brommers kiek’n?’
… En op een zeker moment was Willem deur de woord’n hen… Hee pakte zien hand’n om d’r heup’n, trok d’r naor zich toe en gaf ‘r een smok op de rechterwang. Oe… wat fijn was dat! Hee begon wat met zien tonge te roer’n… en Dinie roerd’n terugge… die was in de zevende hemel.
Het begun te miezer’n… Eerst zachies, maor dan steedsharder.. ‘Willem, moe’w niet naar binn’n?’... ‘Ach nee, wie bint niet vansuuker!’ Za ik oe vanaovend naor huus breng’n? Dat wol Dinie wè.
Dinie kwam uut de wc, de zaal in… en de een nao de ander begun te brull’n van t lach’n. O jee, ze zag het: een grote zwarte vlek op de bloes, en die greuid’n met de seconde. Dinie kon wè jank’n: allemaal zwarte veeg’n. Ie kriegt het er niet meer uut.
Wat noe? Naar huus hen, via de achterdeure? Maor Willem bracht d’r straks tuus. Met lood in de schoen’n ging ze weer de tent in.
Waor was Willem?... Die zol d’r naor huus breng’n. Omhalf elf stond ze bie de uutgang... maor geen Willem. Kwart veur elf… nogsteeds geen Willem. Elf uur… geen Willem. Om kwart over 11 zag ze ‘m wegknapp’nop zien Zundapp, met Dora van de smid achterop. Dinie fietste allen naor huus,met de traon’n in de oog’n.
De volgende dag ging ze een eindje kuier’n, over het kampje van d’r vaoder. Bie de bèke zag ze de buurman. ‘Dag Dinie’. ‘Dag buurman.’
Na een minuut of tien sprong de buurman over de bèke. Drie wèken later werd de verlooving bekend emaakt… en ze lèfden nog lange en gelukkig.
De kunstenaars
Gery: ‘Het is de eerste keer dat ik zoiets doe. Het ging zoals we hoopten, en zelfs nog wat beter.’
Tessa: ‘We hebben tijdens de voorbereiding al zoveel lol gehad. En vandaag ook; we hadden bijna nog meer lol dan de mensen zelf. Ik had niet verwacht dat ze zo actief zouden meedoen en ook niet dat we zelf de slappe lach zouden krijgen.’
Enkele reacties ouderen
- ‘Als ouderen zijn wij heel blij met een middag zoals deze. Je zit veel thuis, dit maak je niet vaak mee.’
- ‘Toen bekend gemaakt was dat de ouderenbonden ermee stopten, dachten we: ‘Hoe moet dat nou? Zou er nog iets voor terugkomen?’ Dit is toch fantastisch!’
- ‘Heel leuk. Uit de kunst!’
- ‘Mooi dat het in dialect was. Dat voelt wat gemoedelijker, meer eigen.’
- ‘Als je gewoon muziek maakt, vindt de ene dit liedje leuk en de andere dat liedje. Zo’n voorstelling als vandaag zie je niet vaak. Dit is voor iedereen heel leuk om mee te maken.’
- ‘En om mee te dóen! Dat je zelf mee kunt doen, dat maakt het nog weer anders.’
